Donuk Donuk...

Bazen onları, hayallerimi yani, serbest bırakıyorum. Değer vermek ve yaratmak gibi, geri dönüşü olmayan bir hata, yoruluyorlar, hayallerim yani. Öyle rafta duran küçük maket oyuncaklar gibi bekliyorlar, yüzlerinde ki son ifade ile sonra birbirlerine bakıyorlar, aylak aylak ve içlerindeki boşlukta zihinlerini kendileri yaratıyorlar. Zihinleri sahte değilse, akıl üretip eylem yapıyorlar. İzliyorum. Hayallerimi yani ve sonra Ben de zihnimi yaratıyorum! karakterlerle konuşmak mı? onlar sadece izler.Bir hayali yeterince ilgi ile tasarlayamazsan hikayenin bir köşesinde donar kalır. Öylece bakar, donuk donuk...olmak yada olmamak Shekspir in dediği gibi ya olursun ya olmazsın, ya görünürsün ya görünmezsin ikisinde de bir ortak nokta vardır, tercih..çok saçma! Nedir saçma olan zihnin düzensizliğimi yoksa harflerin gelişi güzel söylenişimi..hayalerim demiştim donuk donuk bakıyorlar. Ne yapsam ısıtamadım. Oysa havalar o kadar sıcaktı ki! Bu sıcaklık başka bir şey galiba...ateş gibi bir şey mi ? 

Hayalller, karakterler üzerine çok şey konuşabiliriz bu akşam akşam serinliğinde daha tatlı bakıyorlar. Sana anlatacam donuk donuk bakma...