Zaman üzerine



Bana bakıyordu, 
Gözlerindeki masumiyetin derinliğini hissettiğimde, bir hayli korkmuştum, Boğulur gibi oldum bir an!
Bakışlarının sığ yerini tercih etmeliyim dedim. Bakıyordu, sadece bakıyordu, bir şeyler anlatacak gibiydi  ama konuşacak gibi değildi benim bildiğim, bu başka bir şeydi.
Baktıkça uzaklaşıyordu kendinden, baktıkça derinleşiyordu. Yalnızlaşıyordu. Sessizleşti bir an iyice, birden başını çevirdi. göz bebeklerinde dünya dönüyordu.
Sus dedi birden bire, irkildim konuşmuyordum, bu tavrın kime diye sormak geldi içimden. Dudaklarımı kıpırdatarak hafif kaşlarımı gererek derin bir nefes aldım hesap soracaktım. Sen kimsin diyerek, gözlerine baktım.korkmuştu, sessizdi sadece bakıyordu. Zaman bir hayli ilerlemişti, küçük zaman büyük zamanı kovalıyordu.
Büyük zaman belirsizliği, garip, sessiz, donuk bir nefes aldım, boşluğa bıraktığım nefesinin doğanın bir parçası olmuştu, belki biraz iyilik belki biraz kötülük Belkide hiç birinin, bakıyordu! gözlerinin içine dikkat kesildim göz bebeklerinde koşmaya başlamıştım.soluk soluğa koşuyordum.bir damla göz yaşı beni dışarı atıvermişti.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kadıköy Yeldeğirmeninde Küflü kafenin, Küflü Müdürüne

Resim
Kadıköy taraflarına gittim geçenlerde  yönetmen bir arkadışımla, orada mehşur bir cafe varmiş, yeldeğirmeninde küflü kafe mi tüflü kafemi  ne! ...  bunca yıllık İstanbullu olmama rağmen gözümden kaçmış burayı fark edememişim. Ne bileyim sokağa girdiğimizde bizim semtin sokaklarına benziyordu, bizim sokaklar denizi görmüyor orası uzaktanda olsa denizi görüyordu. Bir kafede oturalım bir şeyler içelim dedim. Sıradan sokak arası kafe gördük oraya oturmak istedik nereden bilelim deniz görüyormuş kıyısından köşesinden sadece çay kahve içecek ve bir başka yönetmenle sohbet edip gidecektik. Kafeye yaklaştığımızda, birden irkildik ne oluyor dedik üstümüze başımıza kafenin sundurmasından küfler döküldü battı elbiselerimiz ne oluyor dedim martılar küfmü biriktirmiş diye düşündüm, ama entresan birseydi küf sadece bizim üzerimize dökülmüştü kafede duran çakma  badigarda benzeyen  kravatsız müdür ve yaverlerinin üzerine küf dökülmüyordu. Sonra dedik böyle pis pis olmaz içerde...
Devamı

Gölgelerin kalpleri...

Resim
İnsan kalbinin, bir kaç kez affetmek gibi bir derdi var... Sonrası Kalpten kopmuş bir dil sadece  Kalbin heybeti işte tam da bu nokta' da ortaya çıkıyor, ürpertici olan yanıt alamamak, aynaya tekrar tekrar bakıp kendi yüzünü görmeye çalışmak gibi bir şey...ve sonra gölgelerin arasında sıra dışı bir yürüyüş...ruhları ölmüş ama bedenleri dimdik ayakta bir sürü gölge..koskoca bir şehir karşında durur ve sen izlersin  affetme yetisini yitirmiş bir sürü gölgeler...
Devamı

Uçurtma...

Resim
Yine nüksetti yazmak, karanlık kuyulardan, idam sehpalarında ki ilmik ten derin bakışlarından çıkarıyorum kayalara takılmış kelimeleri ve seni olanca gücümle seviyorum.  Besliyorum avuclarımla gölgeni...kaybetmenin korkularını, ıssız bir yerde boğuyorum...bir uçurtma uçurdum bugün kalbimden kalbine...
Devamı