My Opposition Denial..

My Opposition Denial



We know everything through its opposites. This dualist view has been engraved in our minds for centuries, perhaps even millennia. Yes, it is true that we can know many things through contrast, good to understand evil, wrong to understand right, ugly to understand beauty. Why has this concept of contrast not been resolved from ancient philosophers to modern philosophers and even contemporary philosophers? Because in order to know something, you had to be outside of that thing, and when we were outside of that thing, we could not know that thing, this is where the paradox began. The unknown of things fascinated people, that's why concepts were constantly undermined. For example, if a definition of society was made, the philosopher who made the definition had to know about the undefined. Is this possible! The answer to a thing could not be given without that thing. Once it turned into that thing, it was not possible to be anything else. When the being died, it would turn into soil and would never be able to get out of this form again. Then, explaining the soil was superficial. It's like explaining the bottom of a well without seeing the bottom. But there is such a thing that the possibility of finding its opposite does not exist at the moment. What is it? The system, yes, exists. The system of life, it is such a system that astonishes people. Every living thing in the world is crushed and goes to extinction the moment it becomes weak. This is the system that swallows the weak, this is the system that includes every living thing in nature. Yes, there is no opposite of the system, so this is it. There is no system in which the weak can survive and the weak can crush the strong against the system. This contradiction actually tells us that there is no contradiction in nature, and the existing opposition is only an artificial opposition produced in human thought. In fact, everything we know as opposition is artificial that we have designed to achieve the real contrast. a thought...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kadıköy Yeldeğirmeninde Küflü kafenin, Küflü Müdürüne

Resim
Kadıköy taraflarına gittim geçenlerde  yönetmen bir arkadışımla, orada mehşur bir cafe varmiş, yeldeğirmeninde küflü kafe mi tüflü kafemi  ne! ...  bunca yıllık İstanbullu olmama rağmen gözümden kaçmış burayı fark edememişim. Ne bileyim sokağa girdiğimizde bizim semtin sokaklarına benziyordu, bizim sokaklar denizi görmüyor orası uzaktanda olsa denizi görüyordu. Bir kafede oturalım bir şeyler içelim dedim. Sıradan sokak arası kafe gördük oraya oturmak istedik nereden bilelim deniz görüyormuş kıyısından köşesinden sadece çay kahve içecek ve bir başka yönetmenle sohbet edip gidecektik. Kafeye yaklaştığımızda, birden irkildik ne oluyor dedik üstümüze başımıza kafenin sundurmasından küfler döküldü battı elbiselerimiz ne oluyor dedim martılar küfmü biriktirmiş diye düşündüm, ama entresan birseydi küf sadece bizim üzerimize dökülmüştü kafede duran çakma  badigarda benzeyen  kravatsız müdür ve yaverlerinin üzerine küf dökülmüyordu. Sonra dedik böyle pis pis olmaz içerde...
Devamı

Gölgelerin kalpleri...

Resim
İnsan kalbinin, bir kaç kez affetmek gibi bir derdi var... Sonrası Kalpten kopmuş bir dil sadece  Kalbin heybeti işte tam da bu nokta' da ortaya çıkıyor, ürpertici olan yanıt alamamak, aynaya tekrar tekrar bakıp kendi yüzünü görmeye çalışmak gibi bir şey...ve sonra gölgelerin arasında sıra dışı bir yürüyüş...ruhları ölmüş ama bedenleri dimdik ayakta bir sürü gölge..koskoca bir şehir karşında durur ve sen izlersin  affetme yetisini yitirmiş bir sürü gölgeler...
Devamı

Uçurtma...

Resim
Yine nüksetti yazmak, karanlık kuyulardan, idam sehpalarında ki ilmik ten derin bakışlarından çıkarıyorum kayalara takılmış kelimeleri ve seni olanca gücümle seviyorum.  Besliyorum avuclarımla gölgeni...kaybetmenin korkularını, ıssız bir yerde boğuyorum...bir uçurtma uçurdum bugün kalbimden kalbine...
Devamı