Bir Garip Yol Metaforu..



Araba yolları ve yaya kaldırımları neden bu kadar iç iç'e insanı korkutuyor değilmi ? Yol ve yoldan 20 santim yüksek kaldırım, yol'a adım attığında bir ezilme korkusu ile yaşarsın. Acaba arkamdan biri geliyormu diye düşünmezmi insan ve bunu her gün defalarca düşünmezmi ezilme korkusu..hiç tahmin etmediğimiz farkındalık değilmi bu? nasıl  fark ettik..
Kaldırıma çıktığında yani yukarıya çıktığında , kendini emniyette hissetmek ve bunu hergün yapmak, beyin bunu yapmak için artık komut beklemiyor bilinç altı ezilme ve ezilmemek için yükseğe çıkma düşüncesi ta çocukluktan kazınıyor bilinç altımıza işte hayat Halbuki yayaların girdiği yollara araçlar. Girmese belkide ezilme ve yüksekte olma hissini bu kadar bilemeyecektik.. alıştık galiba...
Bir yoldan ne kadar çok şey çıkardın diyeceksin..  öyle değil işte bir yol benden ne kadar çok şey çıkardı..cesaretmi , korkumu ,kararsızlıkmı..?
Yaşamın iki yönü ezilmek ve ezilmemek durumu...çoçukluktan gelen bir alışkanlık sadece, ben' de böyle bakıyorum. İşte hayata, bu yoldan.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kadıköy Yeldeğirmeninde Küflü kafenin, Küflü Müdürüne

Resim
Kadıköy taraflarına gittim geçenlerde  yönetmen bir arkadışımla, orada mehşur bir cafe varmiş, yeldeğirmeninde küflü kafe mi tüflü kafemi  ne! ...  bunca yıllık İstanbullu olmama rağmen gözümden kaçmış burayı fark edememişim. Ne bileyim sokağa girdiğimizde bizim semtin sokaklarına benziyordu, bizim sokaklar denizi görmüyor orası uzaktanda olsa denizi görüyordu. Bir kafede oturalım bir şeyler içelim dedim. Sıradan sokak arası kafe gördük oraya oturmak istedik nereden bilelim deniz görüyormuş kıyısından köşesinden sadece çay kahve içecek ve bir başka yönetmenle sohbet edip gidecektik. Kafeye yaklaştığımızda, birden irkildik ne oluyor dedik üstümüze başımıza kafenin sundurmasından küfler döküldü battı elbiselerimiz ne oluyor dedim martılar küfmü biriktirmiş diye düşündüm, ama entresan birseydi küf sadece bizim üzerimize dökülmüştü kafede duran çakma  badigarda benzeyen  kravatsız müdür ve yaverlerinin üzerine küf dökülmüyordu. Sonra dedik böyle pis pis olmaz içerde...
Devamı

Gölgelerin kalpleri...

Resim
İnsan kalbinin, bir kaç kez affetmek gibi bir derdi var... Sonrası Kalpten kopmuş bir dil sadece  Kalbin heybeti işte tam da bu nokta' da ortaya çıkıyor, ürpertici olan yanıt alamamak, aynaya tekrar tekrar bakıp kendi yüzünü görmeye çalışmak gibi bir şey...ve sonra gölgelerin arasında sıra dışı bir yürüyüş...ruhları ölmüş ama bedenleri dimdik ayakta bir sürü gölge..koskoca bir şehir karşında durur ve sen izlersin  affetme yetisini yitirmiş bir sürü gölgeler...
Devamı

Uçurtma...

Resim
Yine nüksetti yazmak, karanlık kuyulardan, idam sehpalarında ki ilmik ten derin bakışlarından çıkarıyorum kayalara takılmış kelimeleri ve seni olanca gücümle seviyorum.  Besliyorum avuclarımla gölgeni...kaybetmenin korkularını, ıssız bir yerde boğuyorum...bir uçurtma uçurdum bugün kalbimden kalbine...
Devamı