Bir İdamın Tasviri- yeni kitaptan bir kesit

Bir İdamın Tasviri

Şöyle diyordu " uzun eğitimler sonrası dinleme sorgulama ve yargılama yetisine ulaştım her şey çok güzel gidiyordu çok iyi paralar kazanıyordum sonra bir gün bir yerde bir söz okudum kazanılan her şey bir eksiklik yaratır diyordu sonra derin derin düşündüm bana göre doğruydu evet bu işten para kazanıyordum ama birilerinin umudu eksiliyordu bunu düşünmeye başladım ve çabuk yaralanıyordum işin derinligine felsefesine girdim kendimce yargılamayı ,sorgular ve yargılar oldum bulduğum cevaplar beni daha derin bir boşluğa itti. Sonra ben bu işi yaptığım müddetce  param olacakti ama paramda bitecekti ama  vicadanımın cebinde bol bol hüsran eksiklik çözülemeyen sorular , kaygı biriktirecektim ya da bu vicadanımı söküp atacaktım öyle yaptım vicdanımı söküp attım,ama bu seferde bu zıdlıkları koyacak hiç bir yer kalmamıştı bütün hislerim ortalık yerde dolaşıyordu ve herkes üzerine basıp geçiyordu. Hislerimin yavaş yavaş yok olduğunu hissettim benden bu similasyonun bir parçası olmam istenmişti. Ama ben bunu kabullenememiştim. 
Ruhun değismiş durumları vardı, bir an bir suç isleniyordu ve sen o andaki kötü ruhu yargılıyor yada sorguluyor yada savunuyordun ama sadece o an daki o kötü ruh için geçerliydi bu ya sonra o kötü ruh belli bir zaman sonra iyi bir ruha dönüsebiliyordu  fakat ceza o iyi ruh üstündede devam ediyordu işte burası benim kırılma noktam oldu bu adil değildi hem ruhu iyileştirip hem ceza vermek adil olamazdı..

 bütün iyi niyetlerimi ve kötü niyetlerimi askıya aldım nötr oldum ve stabil bir şekilde hayatıma devam ettim simülasyonun dışına çıkmıstım demek istedigim artık ben simülasyonun parcası degildim ve bu yüzden beni idam edeceklerdi.. yani artık istemiyordum ve onların zihinlerinde olmamalıydım. İşte bu yüzden bu hapishanede dışlanma idamına çarptırıldım..siz bunları okuduğunuzda ben polkada dışlanmıslığın boyutlarını yaşıyor olacağım

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kadıköy Yeldeğirmeninde Küflü kafenin, Küflü Müdürüne

Resim
Kadıköy taraflarına gittim geçenlerde  yönetmen bir arkadışımla, orada mehşur bir cafe varmiş, yeldeğirmeninde küflü kafe mi tüflü kafemi  ne! ...  bunca yıllık İstanbullu olmama rağmen gözümden kaçmış burayı fark edememişim. Ne bileyim sokağa girdiğimizde bizim semtin sokaklarına benziyordu, bizim sokaklar denizi görmüyor orası uzaktanda olsa denizi görüyordu. Bir kafede oturalım bir şeyler içelim dedim. Sıradan sokak arası kafe gördük oraya oturmak istedik nereden bilelim deniz görüyormuş kıyısından köşesinden sadece çay kahve içecek ve bir başka yönetmenle sohbet edip gidecektik. Kafeye yaklaştığımızda, birden irkildik ne oluyor dedik üstümüze başımıza kafenin sundurmasından küfler döküldü battı elbiselerimiz ne oluyor dedim martılar küfmü biriktirmiş diye düşündüm, ama entresan birseydi küf sadece bizim üzerimize dökülmüştü kafede duran çakma  badigarda benzeyen  kravatsız müdür ve yaverlerinin üzerine küf dökülmüyordu. Sonra dedik böyle pis pis olmaz içerde...
Devamı

Gölgelerin kalpleri...

Resim
İnsan kalbinin, bir kaç kez affetmek gibi bir derdi var... Sonrası Kalpten kopmuş bir dil sadece  Kalbin heybeti işte tam da bu nokta' da ortaya çıkıyor, ürpertici olan yanıt alamamak, aynaya tekrar tekrar bakıp kendi yüzünü görmeye çalışmak gibi bir şey...ve sonra gölgelerin arasında sıra dışı bir yürüyüş...ruhları ölmüş ama bedenleri dimdik ayakta bir sürü gölge..koskoca bir şehir karşında durur ve sen izlersin  affetme yetisini yitirmiş bir sürü gölgeler...
Devamı

Uçurtma...

Resim
Yine nüksetti yazmak, karanlık kuyulardan, idam sehpalarında ki ilmik ten derin bakışlarından çıkarıyorum kayalara takılmış kelimeleri ve seni olanca gücümle seviyorum.  Besliyorum avuclarımla gölgeni...kaybetmenin korkularını, ıssız bir yerde boğuyorum...bir uçurtma uçurdum bugün kalbimden kalbine...
Devamı