Muzaffer Günaltay

Her çocuğun minik bir kalbi varmış Baktım benim kalbim nerede  Uzunca bir zaman aradım Bulamadım.. Baktım kalbim  birinin iki parmağı arasındaymış Avucumu uzattım Ver kalbimi dedim. Vermedi, İki parmağı ile sıktı, Kalbimin kenarlarından Bir kaç damla kiraz suyu aktı, Beyaz bulutlara...

Sevdik bir kere ne yapalım... Sen de öyle bakmasaydın....

Yazmak özgürlüktür... Seni şehrime götüreceğim...

BENDER ABBAS PATLAMASI: KAZA MI, SABOTAJ MI? İran’ın stratejik noktalarından biri olan Bender Abbas Limanı'nda 26 Nisan 2025’te meydana gelen şiddetli patlama, bölgesel dengeler açısından hafife alınamayacak bir gelişmeye işaret ediyor. Yaklaşık bir hafta önce Horasan Rezavi ve Sistan Beluçistan eyaletlerini ziyaretim esnasında bulunduğum Bender Abbas şehrinde yaşanan bu meşum hadise bizlere ne anlatıyor olabilir?  Patlama, İran Devrim Muhafızları'nın Deniz Kuvvetleri’ne ait büyük bir mühimmat ve silah deposunun hemen yakınında yaşandı. Bölgeden gelen ilk görüntüler ve hasarın boyutu, sıradan bir kaza yaşanmadığını, son derece profesyonel bir hedefleme ile gerçekleştirilen bir sabotajın söz konusu olduğunu fikrini güçlendiriyor. İran yetkililerinin olayı teknik bir arıza veya yangın gibi göstermeye çalışması, olayın ciddiyetini azaltmaktan çok güvenlik açıklarını gizlemeye yönelik bir strateji izlediklerini düşündürüyor. Olayın zamanlaması, daha derin jeopolitik hesapların iş b...

Biliyorum,  Sonra bir şeyler olacak  Ve sen geçip karşıma Gözlerime bakarak  Hadi diyeceksin...

Yine nüksetti yazmak, karanlık kuyulardan, idam sehpalarında ki ilmik ten derin bakışlarından çıkarıyorum kayalara takılmış kelimeleri ve seni olanca gücümle seviyorum.  Besliyorum avuclarımla gölgeni...kaybetmenin korkularını, ıssız bir yerde boğuyorum...bir uçurtma uçurdum bugün kalbimden kalbine...

Sevmek bu işte Öyle değil mi ? Kırmızı üzüm salkımını bilirmisin Penbe dudaklarınla Ondan  Bir üzüm koparmak Öyle değil mi ? Sen bilirmisin sevmeyi Nasıl bir cürettir ? Aşk'a karşı Sen sevmeye bilirmisin? Üzümü 

Bir gece vaktiydi, sanırsam Tutulmuş içim de bir şeyler Aşk...

Gözler hep böyledir, bebekleri hep konuşur, aşk... Nasıl ama,

Hayat işte  Böyle yanmak'ta varmış Dona dona Hayat işte  Böyle Sönmek'te varmış Kora, küle İçim'desin nasılsa ?

İnsan en çok kendine sarılmalı çünkü insan en çok kendini özler....

Haftalar oldu yazmadım, kelimelerin benden kaçısını izliyordum, hayalet dünyam sis bulutu gibi dağılıyordu. Baktım kalbim delik deşik olmuş. Oturdum bir şeyler karaladım, baktım karakterlerim öylece donmuş bana bakıyor...

Mesela... Nasıl da seviyorum seni  Kelebeğin kanat çırpması gibi

Sana dedim, Bu kadar sevmeyecektin... Gözde durduğu gibi durmaz...

İçimde ki endişeyi bastırdım, bastırmak zorundaydım... Sensizlik korkusu titreyerek öldü. 

Her yazılan söz, her çizilen resim geleceğe bir tür müdahaledir. Şimdinin fikriyatını tasarlayanlar geçmişin fikrini tasarlayanların kölesidir, şimdiki tabiata ilk sunulan fikir ise geçmiş tabiatın kölesidir. 

Bitti geçti gitti diyorsun  Yeniden başlıyor Gözleri Anlatmaya  Biliyorum  Hiç geçmeyecek Gözleri de  Biliyor...

Gittikçe herşey birbirine karışıyor, muğlaklaşıyor, iyi ile kötü , güzel ile çirkin, gerçek ile hayal,  zamanın sırtında seyahat ettikçe herşey anlamını yitiriyor, taraf olmak acı veriyor, taraf olamadığın için bertaraf oluyorsun kim bilir bertaraf olmak belki de daha iyidir. Belki de harap olmak modern olmaktan daha iyidir...

Hiç ışık yok